Motyw ten pojawia się w naszych snach głównie wtedy, gdy znajdujemy się w szczególnie stresującym okresie naszego życia lub też nasza posada wiąże się z ciągłym stresem. Jest to wówczas wyraz znajdującej się w nas agresji, która jest wynikiem silnego instynktu przetrwania.
Kiedy śni nam się, że brniemy przez dżunglę i stale czujemy jakieś zagrożenie, to najprawdopodobniej tak właśnie jest w życiu – ktoś patrzy nam na ręce i bardzo nas to stresuje. Być może wypatruje naszego błędu, by coś na tym zyskać, a my, mimo że tak fatalnie się z tym czujemy, nie mamy innego wyjścia, jak tylko dalej robić swoje.
Gdy we śnie udaje nam się znaleźć spokój, jest to znak, że mamy w sobie siłę potrzebną do tego, by przetrwać tę ciężką sytuację na jawie.
Freud dzikie zwierzęta zamieszkujące dżunglę uważał za wyobrażenie tkwiących w nas gwałtownych, być może pierwotnych, instynktów, które budzą nasz lęk, bo sami nie wiemy, do czego z ich powodu jesteśmy zdolni.
Jung dżunglę jako motyw senny odbierał jako wszystko, co nieuświadomione, a także jako instynkty i agresję, do jakiej śniący czasami ma skłonność i budzi to w nim poczucie winy oraz przerażenie dotyczące tego, że sam nie wie, do czego jest zdolny w ekstremalnych sytuacjach.