Bezludna wyspa we śnie kojarzona jest tak samo, jak na jawie – z odosobnieniem, przymusowym lub nie, przyjemnym lub nie. Może to zatem oznaczać, że na jawie pragniemy, być może tylko podświadomie, odpocząć i oderwać się od wszystkiego tego, co obecnie jest naszym udziałem i być może to nasza podświadomość sugeruje nam, że właśnie to by nam się w obecnej sytuacji przydało.
Kiedy śniąca nam się wyspa wygląda w jakiś sposób znajomo, jest to znak, że wracamy myślami do jakiegoś pozytywnie kojarzącego nam się okresu w naszym życiu, który rzeczywiście był dla nas wyjątkowo przyjemny albo tylko idealizujemy go z perspektywy czasu. Dość jednoznacznie wskazuje to zatem na to, iż na jawie nie czujemy się w obecnej sytuacji dobrze albo tęsknimy za czymś lub za kimś, co w naszej pamięci wiąże się z tym okresem i dlatego nostalgicznie do niego powracamy.
Jeśli śni nam się, że jesteśmy na bezludnej wyspie i nie jest to dla nas przyjemne, na przykład towarzyszą temu groźne okoliczności – noc, burza, jakieś dziwne odgłosy i boimy się, słowem – panuje sceneria jak z koszmaru, jest to symbol złych stron odizolowania. Wskazuje to na wszystko, co się z tym wiąże, zatem przede wszystkim poczucie osamotnienia, tęsknotę za bliskimi, brak pomocy i związaną z tym trudną sytuację. Niekoniecznie jednak oznacza to, że właśnie na jawie tak się czujemy, najprawdopodobniej tylko się tego boimy albo czujemy, że wkrótce możemy zostać z jakiegoś powodu całkiem sami.
Freud nie wyrażał się na temat samej wyspy, ale jedynie otaczającej ją wody, którą uważał za powrót we śnie do życia płodowego oraz najwcześniejszego dzieciństwa. Można to zinterpretować zatem jako wyraz nostalgii spowodowanej obecną złą sytuacją i chęć powrócenia do czasów, gdy osoba śniąca nie miała żadnych problemów i wiodła beztroskie, pozbawione odpowiedzialności życie.
Jung zaś wskazywał na symbolikę wody jako zbiorowej nieświadomości, w której tkwi osoba śniąca, zaś wyspę utożsamiał z poczuciem wyobcowania, ale tylko na płaszczyźnie emocjonalnej, nie fizycznej.